خطر انقراض نسل مهمترین حیوان
هر چه پیش تر می رود انسان ها بیشتر شبیه هم می شوند. افراد مختصات خودشان را از دست می دهند و مدل های مختلف را انتخاب می کنند بجای این که مدل مخصوص به خود را بازسازی کنند.
مدل ها از قبل طراحی شده و شما مجبور به انتخاب آن ها هستید. این نحوه ی استفاده ی ما از ابزار جدید -مثلا گوشیهای هوشمند- به ما قدرت انتخاب می دهد ولی انتخابی که از قبل گزینه هایش مشخص شده.
فلسفه ی فوروارد کردن پیام ها دقیقا همین است.
گاهی یک پیام به همه ی ابعاد دغدغه های شما اشاره ندارد ولی چون مورد تأیید اجمالی شماست آن را پخش می کنید و در مرور زمان آن ظرائف دغدغه های شخصی شما به فراموشی سپرده می شود چرا که قسمتی از آن برای شما پر رنگ شد چون در یکی از مدل های از پیش تعریف شده قرار داشت.
تفاوت وبلاگ نویسی با فوروارد کردن پیام ها در گروه های مختلف گوشی های هوشمند دقیقا در همین نکته است. در وبلاگ نویسی تک تک الفاظ و جملات توسط ذهن منتشر کننده ساخته و ترکیب بندی می شد و به تبع پاسخگوی همه ی ابعاد آن پیام نیز خواهد بود در حالی که وقتی پیام دیگری به اشتراک گذاشته می شود هم اجمالا اشاره به بعضی از ابعاد دغدغه ی منتشر کننده دارد و هم پاسخگوی آن نیست، اساسا توقع پاسخگویی وجود ندارد.
هرچه پیش می رود مقام بیان انسان سخیف تر می شود و ارزش سخن، کاسته و معانی الفاظ به تبع کانتکس ضعیفشان بی اثر و نخ نما می شوند.
اگر همچنان انسان را حیوان ناطق بدانیم باید گفت که ناطقیت این حیوان در خطر است، باشد که نسل آن منقرض نشود.
